Nieuwsberichten met als sleutelwoord: KPN

Opzeggen

Onlangs heb ik mijn digitenne (televisie bij de KPN) abonnement opgezegd. Scheelt me € 8,50 in de maand. Daar kun je best veel lolly’s van kopen.

Om op te zeggen bij de KPN moet je bellen. Een brief mag niet meer. Past ook wel bij een belbedrijf. Ik denk nog even dat me dat de kosten van een postzegel scheelt. Maar het telefoontje zal 9 minuten duren a € 0,10 per minuut. Dat is twee lolly’s minder deze maand.

Uiteraard sta ik even in de wacht. Zonder muziekje, met aan het einde een aardige meneer. Ik blijk eenvoudig op te mogen zeggen en het mag al over een maand. “Waarom wilt u opzeggen?” vraagt de man. “Omdat ik geen televisie meer kijk.” zeg ik naar waarheid. Waarop er zo’n mooie stilte valt, zoals die vaak vallen na een oprecht antwoord.

Ik krijg een ingewikkeld nummer voor de retourzending van het apparaat. Dat nummer moet ik op de doos zetten. Ze komen het ophalen. ” ‘s Avonds natuurlijk. Want overdag werkt u.” zegt hij. Ik krijg het gevoel van iemand in een woonkamer die zich op een gure herfstavond realiseert dat het buiten al donker is, en hij zijn gordijnen nog open heeft in zijn verlichte woonkamer.

‘s Avonds natuurlijk. Want overdag werkt u.

Hij zegt dat ik ook een telefoonabonnement heb. Ik denk een milliseconde dat hij me kent. Wat fijn… En voor ik er erg in heb, schiet ik achter inmiddels gesloten gordijnen in de schaapskleren-observatie-modus. Al snel volgt de daar-gaan-we-gedachte, zoals je die ook onontkoombaar voelt op het hoogste punt van een achtbaan. Hij ziet een mogelijkheid om mij een ander product aan te bevelen:

“Ik kan u drie maanden gratis telefoneren aanbieden. Heeft u daarin interesse?”
– “Nee.”
“Waarom niet?”
– “Omdat u een bedrijf bent en uw primaire doel is vast winst maken.”
“Maar wilt u dan niet drie maanden gratis bellen?”
– “En dan?”
“Dan krijgt u van mij een jaarcontract. U heeft nu namelijk een maandcontract.”

Ik ben dol op contracten. Ook op vriendelijke meneren. En op agenda’s. Vooral dubbele.

Een column van Jasper Jobse, Foto: Marxpix Flickr