‘Wat is toch jouw probleem met Geld?’ vroeg een vriend me laatst. ‘Probleem? Ik een probleem? Met Geld? Ik heb heel vaak geen geld. Ook als ik het wel heb. Dus hoe kan ik een probleem hebben met iets dat er niet is?
‘Ontkenningsfase’, zei de ander -Een hulpverlener, dus wat wil je ook- ‘Het feit dat je niets hebt, voortdurend zegt dat je het stom spul vindt, maar daar tegenover uitstekend in staat bent om in korte tijd er een heleboel van te krijgen, maakt dat je er absoluut een probleem mee hebt.’ Hij ging nog even door ‘Je houdt van Geld uitgeven toch?’ Eh… Ja. Dat kon ik niet ontkennen. Natuurlijk hield ik van Geld uitgeven. Of Nee. Eigenlijk hield ik van Leuke Dingen Doen. En Lekker Eten. Cadeautjes Kopen voor anderen en mezelf. Maar dat had niets te maken met het ‘ervan houden’. Nog sterker, als al die dingen zonder Geld konden zou het veel plezieriger zijn! Zie je wel, ik had een punt. Al dat gedoe met die muntjes en papiertjes.
Pinnen was nog erger. Dan zie je niet eens wat je ruilt. Je schuift een plastic kaartje door een machientje, en dan heb je opeens betaald. Pinnen heb ik dus ook heel snel afgeschaft. Niet voor mij geschikt. Ik pin elke maand keurig een blij bedragje en dat ruil ik dan gedurende de maand tegen alles waar mensen Geld voor willen. Heel Handig. En verstandig, vindt vooral mijn moeder.
‘Je gaat schizofreen met Geld om, Annette. Echt.’ Oh, nou ben ik schizofreen!? ‘Nee, jij niet! Maar de manier waarop je tegen materie aankijkt wel. Je hebt een tv uit 1992, een gitaar met een gat erin en een tafel die nog uit de jeugd van je moeder stamt. En nu wil je opeens meer dan €60.000, – per jaar gaan verdienen omdat Rutte zegt dat je dan profiteert van zijn kabinet.’ Ja, leuk hè! Lach ik. Nu komen we op een gebied waar ik van hou. Al die mooie spulletjes in mijn huis. Levend Sentiment. En alles doet het nog gewoon! ‘Vind je dat nou zelf ook niet een beetje schizofreen?’ Hm, zeg ik. Ambivalent vind ik een beter woord.
Ik haal nog een wijntje voor mij en de vriend. Onderweg denk ik na over mijn visie op Geld. Ik heb ooit een klas eens op Jip-en-Janneke wijze de oorsprong van Geld uitgelegd. Een collega die daarbij was grapte daarna dat ik dit zo als lezing bij de Nederlandsche Bank kon aanbieden. Had ik dan een probleem met Geld zoals de vriend vertelde? Ja, natuurlijk had ik dat. Ik vind het alleen niet zo fijn om het een probleem te noemen. Het is een soort ingewikkelde situatie waar ik nog niet uit ben.
Ik ben aan de beurt voor de wijn. €6,00. Da’s veel, denk ik. Daar kun je drie flessen Kaapsche Hoop (of was het Pracht) bij de AH voor kopen. Dat is toch raar. 300cl in twee glaasjes in een warme kroeg, of 3l in een fles uit een winkel. Die verhouding vind ik echt buiten proportioneel. Ik loop voorzichtig balanserend terug naar ons tafeltje. Zorg dat ik geen druppeltje mors. Want dat zou dan zo een dubbeltje kunnen kosten. Geconcentreerd kom ik aan. De hulpverlenende vriend lacht. ‘Leg dan nog eens één keertje uit hoe jij het ziet’ vraagt hij. Dat is lief. Dus welnu, laat ik het misverstand dan voor eens en altijd de wereld uit helpen.
Geld is prima. Goed bedacht, uitstekend bedacht zelfs. Ooit. Vroeger. En een prachtig systeem om tot een gelijkwaardige uitwisseling van diensten of producten te komen. Echt. Niks mee aan de hand. Geld en ik. Wij houden van elkaar. Al kost het me erg veel moeite dit nu op te schrijven, draait mijn maag zich drie keer om en kijk ik schichtig om me heen of niemand me gehoord heeft. Het zou toch zo eens kunnen.
Mijn probleem met Geld zit in iets volkomen anders. Het is te vergelijken met discriminatie. Een symbolisch probleem projecteren op een tastbare situatie die er helemaal niets mee te maken heeft. Uitgesloten, Aan de kant gezet en genegeerd heb ik het. Jarenlang. Gedoogd, maar niet geliefd. Gebruikt, ontvangen en zo snel mogelijk weer uitgespuugd in ruil voor dingen, momenten en gebeurtenissen waar ik wel van hou. Tot ik afgelopen zomer op een strandje aan de kust van Amalfi ontdekte dat het niet het Geld is dat ik haat, maar de implicatie dat Geld synoniem zou zijn aan succes. Als je Geld hebt, ben je succesvol. Gaan er deuren open die voor een ander gesloten blijven. En dat doet pijn. Ik ken tientallen mensen die geen Geld hebben, maar uitermate succesvol zijn. Liefde kennen, warm en genereus zijn. Mooie dingen creëren. Positiviteit het universum in knallen waar we allemaal op kosmisch niveau van profiteren. Maar de maatschappij ziet ze als mislukt.
Dit wist ik in mijn hoofd al jaren – dat succes heus niet om Geld gaat – maar sinds deze zomer weet mijn hart het ook. Dat ik Geld buiten sluit omdat ik iets anders heel erg vervelend vind. En Geld stond daar symbool voor. Het spijt me. Dus vanaf nu houdt niets me meer tegen minimaal €60.000, – per jaar te verdienen. Gewoon omdat dat gewoon handig is met een kabinet dat kapitalisme omarmt. En met die €60.000, – kan ik namelijk heel veel mooie dingen doen voor mensen die het niet hebben, maar wel verdienen.
