Ik schuif met een dampende kop koffie aan bij het overleg met mijn collega’s. Iedere ochtend verdelen we de overlijdensmeldingen die we die nacht of de avond ervoor hebben gekregen. “Dit lijkt ons een interessante uitvaart voor jou”, zijn mijn collega’s het direct eens. De melding betreft een jongen van begin dertig die totaal onverwacht is overleden. Zijn mannelijke partner, die de overlijdensmelding doorgaf, woont bij mij in de buurt. Op veel fronten sluit deze situatie aan bij mijn eigen situatie.
Op het moment dat ik een melding aanneem, gaat bij mij de adrenaline stromen. Iedere keer weer. En dit is een extra spannende uitvaart. Want een onverwacht overlijden is toch vaak turbulenter dan wanneer mensen het overlijden aan zien komen. Ter voorbereiding van het gesprek rijd ik eerst langs het mortuarium, wat nerveus en zenuwachtig. Het hoort bij mijn werk, maar gek genoeg vind ik het mortuarium toch altijd een beetje eng.