Er is waarschijnlijk geen ander woord dat zo vaak misbruikt is door de media als ‘generatie’. Ik heb een keer geprobeerd om de ‘generaties’ te tellen die de afgelopen tien jaar zijn uitgeroepen, sinds de uitvinding van de ‘Generatie Niks’; ik geloof dat het er minimaal twaalf waren. Ze hadden één ding gemeen: ze bestonden alleen op papier. De realiteit heeft ons nooit voorzien van een tastbare, betekenisvolle, onvergetelijke impuls, een gezamenlijke ervaring die ons voor altijd zou scheiden van de generaties voor ons. We waren er naar op zoek, maar in plaats daarvan kwam de verandering ongemerkt, met kabeltelevisie, mobiele telefoons, en vooral: het Internet. Pas vandaag de dag kunnen we echt begrijpen hoeveel er de afgelopen vijftien jaar veranderd is.
Wij, de kinderen van het netwerk; wij, die zijn opgegroeid met het Internet en op het Internet, zijn een generatie die op een wat bijzondere manier aan de criteria voor die term voldoet. We hebben geen impuls vanuit de werkelijkheid meegekregen, maar meer een metamorfose van die werkelijkheid zelf. Wat ons verbindt is geen gezamenlijke, beperkte culturele context, maar het geloof dat we die context zelf kunnen definiëren en dat die een gevolg is van vrije keuze.
