Nieuwsberichten met als sleutelwoord: kinderen

Ik stond erbij

Er zijn van die momenten dat je je als man totaal geen houding weet te geven. Geen doel voor jou om te bereiken. Niets om je tanden in te zetten. Maar je aanwezigheid is gewenst, broodnodig zelfs. Dus daar ben je dan, met weinig meer te doen dan geconfronteerd worden met je eigen emoties, een beetje met de tijd boksen. Ik schat zo in (ben geen vader) dat wanneer je vrouw gaat bevallen zo’n moment is. Dat hoe je het ook doet je het toch niet goed doet, en dat het feit dat je erbij bent dan weer sowieso gewoon helemaal goed is.

hoe je het ook doet je het toch niet goed doet

Niels van Koevorden maakte een prachtige documentaire over ‘de machteloze bijrol’ (zoals Martijn Simons het in de Volkskrant mooi verwoord) van drie aanstaande vaders voor, tijdens en na de bevalling.

” Stuk voor stuk proberen Bart-Jan, Marc en Ernest het beste voor hun vrouwen te doen, en staan ze uiteindelijk geroerd te kijken naar hun pasgeboren kind, de een in tranen, de ander telkens ‘Goed zo, moppie’ mompelend als de baby zijn eerste kreten slaakt. ‘Ik stond erbij’ is een schitterende ode aan de vrouw, aan het leven, gezien door de ogen van de man.”

Martijn Simons

Vanaf september 2014 is de documentaire op dvd te koop.

Volwassen worden

Volwassen worden. Het klinkt zo eenvoudig. Maar wat is het eigenlijk? Betekent het dat je geen kind meer bent? Dat je iemand anders wordt? Leer je iets af of iets bij?

Word je volwassen omdat je op kamers gaat? Omdat je je eerste vriendje of vriendinnetje krijgt? Omdat je doet zoals je ouders je vertelden dat een volwassene doet? Of omdat je het juist heel anders doet dan je ouders? Scheur je je los van je ouders of maak je je los? Gaat dat met een knal of langzaam? En wie begint dat proces? Het kind of de ouders?

Dit filmpje, dat overladen is met prijzen, geeft een prachtige visie op volwassen worden.

De ingrediënten van een goede liefdesrelatie

Goede liefde vinden betekent goed zoeken met al je zintuigen, je intuïtie en je verstand. En als je hem of haar gevonden hebt dan begint het poetsen, polijsten en verzorgen en … nog eens poetsen, polijsten en verzorgen.

De liefde is een mooi ding en een groots ding, héél groots. En zoals grote gebouwen een meerjaren onderhoudsplan nodig hebben, heeft de liefde dat ook.

Dit is wat een goede relatie goed maakt en houdt:

Lees verder

Vader dochter

Ze had haar vader verteld over de scheiding. Over dat ze het niet meer volhield met iemand die, helemaal sinds ze kinderen hebben, niet meer haar man maar vooral haar vader is. Dat ze al een vader heeft, die het haar moeilijk genoeg maakt om van te houden. En dat ze vrijheid wilde, ook als die duur betaald moet worden en nog ver weg is.

Vader vond haar onverstandig. Vooral financieel. Echt iets voor haar om zoiets oppervlakkigs en ondoordachts te willen. Maar hij wilde wel helpen. Hij had lang nagedacht. Gewikt en gewogen. Helaas kreeg hij het net niet rond om het huis over te kopen, zodat zij er zou kunnen blijven met de kinderen. Nog voordat ze daar boos over kon uitvallen, openbaarde hij plan B. Ook hier had hij goed over nagedacht: “Je moet een rijke man vinden, eentje die wel goed voor je zorgt en een huis heeft.”

Een bijdrage van Andries de Jong. Foto: Flickr

Liefde – De Kerst Editie

Jaren geleden was ik juf van een groep 12 jarigen in Amsterdam. De groep bestond uit een mooie mengeling van allerlei culturen en achtergronden. Uit talloze gedachten en gevoelens. ‘Begrip hebben voor elkaars verschillen, en kijken naar de verbinding’ stond dan ook altijd hoog op het prioriteiten-lijstje in de klas.

Zo ook toen Kerst naderde. De Islamitische kinderen van de groep vierden geen kerst. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het feest was voor iedereen. Ik, als goed opgevoed katholiek, vertelde zo smeuïg als mogelijk over het christelijke verhaal. Ik besprak de Scandinavische goden. De oorsprong van de kerstboom. En nam zelfs de Amerikaanse versie met de Kerstman en Coca Cola even mee.

Lees verder

De ongeboren kinderen

62 Jaar is ze. Op de verwijzing van de huisarts staat: verwerken van kinderloosheid. Donkerrood geverfde haren, gekleed naar de moderne tijd, mooie laarzen met hakken. Ze vertelt dat iedereen er helemaal genoeg van heeft. Haar man, haar vriendinnen, de buren en nu ook de huisarts. Het moet nu maar over zijn, vinden ze. Ze is inmiddels de zestig gepasseerd.

Ze hebben nooit kinderen kunnen krijgen. Ze hebben alles geprobeerd. En het is allemaal niet gelukt. En het gemis blijft, de jaloezie als ze weer bij een wiegje staat slaat net zo hevig toe als 35 jaar geleden. En de laatste jaren zijn er al die trotse grootmoeders…..

Lees verder

Alma

Een tijdje geleden plaatste ik het filmpje Vader en dochter, dat veel prijzen won, op het magazine. Alma is een heel ander soort filmpje, maar niet minder knap gemaakt. Ook Alma sleepte terecht een hele rits prijzen in de wacht.

Ik schreef er hier van alles over en wiste dat weer. Ik schreef iets nieuws, maar dat moest ook weer in de prullenbak. Want alles wat ik erover zeg is teveel. Het filmpje vertelt zijn eigen verhaal, met geen woord, beeld of geluidje te veel of te weinig. Dus ik laat het ‘woord’ aan Alma.

Je kunt hem fullscreen in HD kijken, dan is ie nog mooier, en vergeet het geluid niet… Veel plezier! Ik ben benieuwd naar je reactie…

Lees verder

Leren door proberen

Mijn dochter zat stralend aan tafel te vertellen over haar geslaagde poging om bij zwemles door ‘het gat’ te zwemmen. Dat is een lastige oefening, waarbij je onder water door een opening in een zeil zwemt. De schrik van menig zwemleerling, en ook bij onze dochter was ‘Het Gat’ niet populair. Maar op die ene maandagmiddag lukte het ineens. Wij blij, zij blij. Vol opluchting en zelfvertrouwen verkondigde ze trots: ‘Ik deed het gewoon! Ik dacht… van proberen kun je leren! Dat zegt onze juf.’

Lees verder

Alles voor de glimlach

Ik krijg nog al eens de vraag van cliënten waarom we ons gedragen zoals we doen. Dat is een grote vraag. Een vraag waar ik geen sluitend antwoord op heb. Wat ik wel weet is dit.

Gedrag leren we aan als reactie op de omstandigheden waarin we worden geboren en opgroeien, en vaak doen we na wat we voorgeleefd kregen.
Kortweg gezegd: er gebeurt iets en een kind geeft het best mogelijk antwoord gegeven de vermogens, kennis en ervaring die hij/zij heeft. Vaak niet eens letterlijk door iets te zeggen, maar vooral door iets te doen of te laten. En dan gebeurt er weer iets en daar reageert het kind weer op. Als dat wat het kind doet tot een verbetering van de situatie leidt, dan zal dat kind dat blijven doen tot het een betere gedraging ontdekt.

Lees verder

Moeder eend

Ik stem voor de moeder-eend-award: de jaarlijks uitgereikte prijs voor moedige vaders en moeders die écht gaan voor hun kroost. Gewone simpele duidelijke daden en dito ouders, omdat ik denk dat ze het verdienen, door allerdaagse heldenacties.  Zie hier treffend inspiratie materiaal.

Ik rijd over de a15 richting een vriendin van me. Bij hectometerpaaltje 131.4 zie ik voor me wat bewegen in de berm. Het is juni, warm zonnig vrolijk weer. Ik rijdt op de rechterbaan. Uit de berm komt moedereend gewaggeld met 6 kuikens achter haar aan. Ik rijd 110, zij gaat dwars de A15 over, haar blik is besluitvaardig, koelbloedig vastbesloten de overkant te halen. Mijn maag draait om, ik kan niets meer doen, als ik stop loopt ze alleen maar meer gevaar.

Lees verder

Mick

Mick is cool. Hij draagt coole skaterskleren, altijd van een of ander hip merk. Bovendien rapt hij. Niet alleen playbacken, nee, Mick rapt écht! Sterker nog: hij componeert, met behulp van een vriend van zijn vader, zijn eigen rapmuziek! Mick is ook aardig, maar… Het moet natuurlijk niet te dol worden! Als rapper heb je een image en daar hoort bij dat je af en toe ook behoorlijk kortaf moet kunnen zijn. Niet erg, iedereen begrijpt dat.

Lees verder

Tweelingtoestanden

MAMMMAAAHH! De sirene gaat, oh nee toch! Mijn dochter van tweeënhalf. Samen met haar tweelingbroertje lag ze te slapen in haar bedje. Ik kom boven. Allebei zijn ze wakker.

Slaapdronken kijkt ze me aan. Ik ben geschrokken. BOEHOOE MAMAAH! “Er is een paardje in mijn kamer.” Een Paardje?!?! Ik zie niets…. Ik realiseer me iets wat ik heb gelezen over kinderangsten;

Lees verder

Er was eens niet

Onlangs vertelde verhalenvertelster Mirjam Mare het verhaal van Vasalisa. Een feest van een verhaal voor een ieder die zijn weg zoekt, en niet die van een ander.

Het sprookje Vasalisa

Vasalisa begint met “er was eens en er was eens niet” om je erop attent te maken dat in de verhalenwereld niets is wat het lijkt. Vasalisa is nog een kind als haar moeder sterft. Op haar sterfbed geeft ze haar dochter een lappenpopje die haar altijd hulp zal bieden. Vasalisa’s stiefmoeder en stiefzussen kwellen haar en laten haar hard werken.

Lees verder

De kleine ridderman

In mijn praktijk kom ik regelmatig leidinggevenden tegen die me vragen wat ik voor hen kan betekenen. In veel gevallen wordt de vraag gesteld of ik de mensen van een afdeling of team naar een hoger plan kan tillen. Grote woorden die er eigenlijk op neerkomen dat men de medewerkers de mogelijkheid biedt zichzelf te ontwikkelen. Ik ben telkens blij als ik dergelijke managers tegenkom. Maar bij deze blijdschap is er een andere kant, die in organisaties vaak uit het oog verloren raakt.

Lees verder

Buideldier de tassendief

Buideldier had een buidel. Altijd al, voor zover hij zich kon herinneren. Had buideldier nog een heel bescheiden exemplaar; zijn vader en moeder hadden een heuse tas! Het ware zulke joekels dat hij soms betwijfelde of er eigenlijk wel een papa en mama achter scholen. Dat vond hij jammer. Als hij zijn ouders niet goed kon zien, zouden ze vast en zeker ook niet zo’n al te best uitzicht hebben op hem. En dat had hij wél nodig: gezien worden. Buideldier wilde zo graag dat zijn ouders hun tas even weg zouden leggen. Al was het maar één keer om even hallo te zeggen tegen hun zoon, buideldier. Maar dat gebeurde niet.

Lees verder

Sir Ken Robinson

Wij mensen hebben de neiging te geloven dat wanneer kinderen maar goede cijfers halen op school dat het dan wel goed komt met ze en de wereld waarin ze gaan leven. Maar is dat wel zo?

De kinderen die we nu opleiden zijn over 15 jaar volwassen en niemand heeft enig idee hoe de wereld er over 15 jaar uitziet. Toch menen we te weten dat als ze maar goed in taal en rekenen worden dat het dan wel goed komt.

Lees verder

Chillen

Ik heb twee pubers die – ik zeg het er meteen maar bij – weinig voor school hoeven doen en toch goede cijfers halen. Dus die alle tijd hebben voor iets dat jammer genoeg nog niet bestond toen ik een puber was: chillen. De tijd die wij overhielden als ons huiswerk af was, brachten wij door met onze moeders helpen boodschappen doen en de was opvouwen. En véél buiten uit het zicht te blijven, zodat er geen nieuwe klusjes voor ons verzonnen konden worden. Mijn pubers van dertien en zestien jaar lijken alle tijd van de wereld te hebben. Huiswerk? Dat maken ze in één van de vele wegens docententekort uitgevallen lessen op school. Tijd na schooltijd is vrije tijd. En natuurlijk gebruiken ze die niet voor iets wat een volwassene nuttig zou kunnen vinden. Ze chillen.

Lees verder