Nieuwsberichten met als sleutelwoord: verliezen

Hij weet waar spons woont

een bijdrage van Marina Noordegraaf3.037 keer gelezen

Spons loopt naar de brievenbus. De postbode weet hem altijd goed te vinden, ook al woont hij helemaal niet op een zichtlocatie. Twintig brieven vandaag. Spons gaat er eens lekker voor zitten en opent de eerste brief.
Beste spons,

Ik schrijf je deze brief. Ik heb vaak geprobeerd om deze brief te sturen aan diegene voor wie hij eigenlijk bedoeld is. Maar ik kreeg al mijn brieven ongeopend retour. Ik heb vele adressen geprobeerd, verschillende postzegels en een leger aan postbodes. Ik ben zelfs op schrijfles geweest omdat ik dacht dat het wellicht aan mijn handschrift lag. Maar het mocht allemaal niet baten. Inmiddels is mijn frustratie daarover zo hoog opgelopen dat ik heb besloten de brief aan jou te schrijven. Bij jou komen alle brieven altijd binnen, is me ter ore gekomen. Bijzonder hoor.

Nou goed, de brief is dus niet voor jou bestemd, maar je moet je frustratie van je afschrijven want anders ontploft een mens. Toch? Nou, daar komt ie dan, he. En niet schrikken, want in het echt val ik best mee.

Ik vind jou een stom mens. Zo dat moest ik even kwijt. Lucht enorm op ook! Dank je wel.

Domino.
Spons zou spons niet zijn als hij geen aardig briefje terug zou schrijven. En zo geschiedde:

Beste domino,

Dank je wel voor je brief. Het klopt, ik ben een ontzettend stom mens. Soms vergeet ik het wel eens, maar het is zo vaak tegen me gezegd dat er toch een kern van waarheid in moet zitten. Fijn dat er altijd mensen zijn die je eraan herinneren.

Wat ik me nog afvraag:

Lucht het echt (maar dan ook echt) op, om een boodschap aan het verkeerde adres af te leveren?

Groeten van Spons.
Die dag beantwoordt Spons nog 19 andere brieven. Hij pakt 20 maagdelijk witte enveloppen uit zijn secretaire en likt de gom van de postzegels nat. Dan gaat hij zijn dagelijkse gangetje naar het postkantoor.
Nog geen twee dagen later krijgt hij weer een brief van Domino en 24 lotgenoten. Hij opent de brief van Domino als eerste en leest.
Beste Spons,

Wat een heerlijk gevoel dat ik mijn brief nu eens niet ongeopend retour heb gekregen. Dit bevalt me echt prima. In andere woorden: dit lucht me dus echt (maar dan ook echt) op. Wel moet ik zeggen dat ik inmiddels weer aardig wat dominostenen over me heen heb gekregen, dus ik moet weer even wat kwijt. Zit je er klaar voor? OK, dan.

Eigenlijk, Spons, vind ik jou een loser. Een loser van het ergste soort. Ik walg van je!

Zo, nu kan ik weer rustig ademhalen. Tot de volgende brief dan, he. Niet heel veel langer. Dus .. tot snel,

Domino.
Spons bedenkt dat Domino best een punt heeft. Is het eigenlijk niet een beetje zielig als je andermans woede met liefde incasseert? Dan ben je best wel een beetje een loser, vindt Spons. Spons wacht geen seconde langer en schrijft meteen een brief terug.
Beste Domino,

Een loser? Ja, dat ben ik. Je hebt gelijk (maar dan ook echt gelijk). Het is best wel dom om te reageren op brieven die niet eens voor mij bedoeld zijn. Hoe meer ik erover nadenk, hoe dommer en dommer ik het vind. Wat een loser, zeg!

Het zal niet meevallen, maar ik beantwoord geen brieven meer die niet voor mij bestemd zijn.

Bedankt dat je me de moed hebt gegeven om te stoppen!

Groeten van Spons.

Een bijdrage van Marina Noordegraaf, Foto: Flickr

Angst voor succes

een bijdrage van Jasper Jobse4.996 keer gelezen

Lang geleden, nog voor ik ondernemer werd, kreeg ik het te horen. Dat ik angst voor succes had. Ik begreep dat toen niet. We willen toch allemaal succes? Nu ik meer dan 150 mensen heb begeleid geloof ik dat ik weet wat succesangst betekent. Veel van ons zijn bang voor succes. Ook al zullen we zeggen van niet. Dat is niet omdat we geen succes willen. Dat is omdat succes altijd iets met zich meebrengt en dàt willen we niet. Dus laten veel van ons dat succes liever achterwege.

Lees verder →

Spullen

een bijdrage van Jasper Jobse3.330 keer gelezen

Ik las in de krant dat Apple (de computerfabrikant) meer geld in kas heeft dan de Amerikaanse regering. Dat is een opmerkelijk gegeven. Ik schrok er zelfs een beetje van. Een fabrikant van spullen heeft meer geld dan een heel land!? Die spullen zullen dan wel in trek zijn. En dat zijn ze natuurlijk. Ook dit artikel schrijf ik op een Apple computer.

Ik heb me altijd al afgevraagd waarom mensen, ikzelf incluis, zich zo kunnen hechten aan spullen. Waarom staat er op stickers in de winkel jaar in jaar uit; NIEUW! Waarom kunnen wij al ons bezit verzekeren? Waarom klinken de woorden ‘economische groei’ een beetje alsof er een toename in geluk is?

Koopziek?

Zijn we koopziek? Ja, ik denk het wel. Natuurlijk ken ik mensen die nauwelijks iets kopen. En ik laat ook vaak genoeg iets liggen. Maar we kopen verdraaid veel. En ook ik voel de trek om mee te doen. Alsof ik als een gans naar de winkel moet.

Een ziekte zelf is meestal een symptoom van iets anders. Van een virus of bacterie. Met koopziekte is het denk ik niet anders. Ik denk dat het virus een doodgewone hechtingsstoornis is.

Ons mooiste bezit

Het belangrijkste wat wij allemaal ‘bezitten’ zijn onze familie, vrienden en geliefden. Zonder hen kunnen we niet. Het leven zou wat mij betreft zo kaal zijn, dat ik van de spreekwoordelijke brug sprong. Vrienden, familie en een partner geven het leven zin, nut en plezier.

Het ‘bezitten’ van vrienden, familie en geliefden heeft een lastig kantje. Ze kunnen doodgaan. Zomaar en opeens. Soms zelfs met een paar tegelijk. En als dat niet gebeurt dan kunnen ze het nog uitmaken, bij je weggaan, verhuizen of emigreren. Daar doe je allemaal niets tegen, en thuis vastbinden is zielig. Spullen daarentegen kunnen niet dood en gaan niet zomaar weg. Ze zijn zelfs vervangbaar, zoals mensen dat niet zijn. Spullen kunnen wel stuk, maar dan kun je ze vaak repareren. En kan het niet gerepareerd, dan krijg je van de verzekering een nieuwe. En ben je niet verzekerd dan koop je zelf een nieuwe. En was je het oude model überhaupt al beu dan koop je gewoon direct een nieuwer model.

Dat is denk ik waarom wij zo dol op bezit zijn. Kopen lijkt het echte hechtwerk. Spullen leiden ons even af van de sterfelijkheid en eigen wil van mensen. Daar waar je volkomen machteloos bent in het ‘bezit’ van je familie, vrienden en geliefden, daar heb je als consument macht. Je voelt dat het beste net nadat je afgerekend hebt. Op het moment dat de verkoper naar je reikt om het tasje, de doos of de sleutel aan je te geven.

Het is bijna een soort drugs, maar dan wel een volledig gelegaliseerde.

Een bijdrage van Jasper Jobse, Foto: Flickr

Rouw

een bijdrage van Jasper Jobse4.285 keer gelezen

Rouw is iets waar iedereen mee te maken krijgt. Je ontkomt er niet aan. Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier. Zoals er geen standaard manier is om meer zelfvertrouwen te krijgen, zo is er ook geen standaard manier van rouwen. Je kunt rouwen objectief gezien dus moeilijk goed doen. Als je wilt leren zwemmen dan ga je op zwemles. Als je wilt leren rouwen dan…? Voor de meeste mensen blijft het iets als in het diepe gedonderd worden.

En dan is er ook nog dat vreemde deel. Dat het nooit klaar lijkt. Omdat je tijdens het rouwen steeds een nieuwe laag in je verdriet en verlangen tegenkomt, lijkt er geen einde aan te komen. Je moet steeds weer tot de bodem en dan weer terug naar boven om lucht te happen. Je hoort mensen wel eens zeggen dat het verlies te dragen wordt. Dat klopt. Maar dan dragen ze nog steeds iets. En de laatste stap is nog niet gemaakt.

Lees verder →

De dood overwonnen

een bijdrage van Jasper Jobse4.864 keer gelezen

Ik hoor mensen wel eens zeggen dat ze de dood hebben overwonnen. Na een ziekte of operatie bijvoorbeeld. Zeggen dat je de dood hebt overwonnen, is een bijzondere opmerking. Die nooit waar is.

Het kan ons allemaal overkomen. Dat je opeens ziek word. Of plots onder een vrachtwagen komt. Hoe gezond je ook eet. Hoe goed je ook oplet. Wij mensen zijn kwetsbare wezens. En we komen en we gaan.

Lees verder →

De functie van emoties

een bijdrage van Jasper Jobse10.951 keer gelezen

Je krijgt ze gratis bij je geboorte: emoties. Het zijn de signalen die je vertellen hoe het met je is. En ik heb mij als puber wel eens afgevraagd wat ik toch met al die gevoelens moest, en met mij op die leeftijd vast vele anderen. Onlangs las ik ergens een kort stukje van George Thomson over de functies van emoties, dat ik graag in mijn pubertijd tegen was gekomen. Het is simpel, helder en stelt je in staat de juiste actie aan je gevoelens te koppelen.

bang, boos, blij en bedroefd

Emoties kunnen verdeeld worden in vier primaire emoties: bang, boos, blij en bedroefd. (Andere emoties zoals jaloezie, afgunst, schaamte, medelijden, wrok worden beschouwd als secundaire of samengestelde emoties omdat er denken aan te pas komt, en laat ik hier buiten beschouwing).

Lees verder →